tel: 22 180 00 41
e-mail:

Zapraszamy na zajęcia

Jesteś tutaj:
GOK /

Turystyka i rekreacja

Mapa placów zabaw, siłowni i boisk w powiększeniu

 

 

 

 

Szlaki turystyczne w Gminie Wiązowna

Przez teren gminy prowadzą bardzo malownicze szlaki turystyczne, biegnące wzdłuż rzeki Świder i Mienia, poprzez kompleksy leśne, wydmy wysokie, tereny moreny czołowej i torfowiska.

 

Szlak Warszawa Międzylesie – Wiązowna (ok. 11 km) – czerwony

Jedna z najpopularniejszych tras wycieczkowych pod Warszawą, lubiana i uczęszczana przez cały rok. Prowadzi niemal bez przerwy przez las. Początek szlaku znajduje się w pobliżu Centrum Zdrowia Dziecka w Międzylesiu. Wiedzie przez las oddzielający Międzylesie od Radości, najpierw monokulturami sosnowymi na skraju osiedla, później borem mieszanym. Obok mogiły żołnierskiej z 1944 r., na grzbiecie wydmy, dochodzą z lewej znaki zielone. Oba szlaki prowadzą wspólnie skrajem torfowiska. Po 2,5 km natrafiamy na Zielony Ług i węzeł szlaków.

Znaki czerwone wiodą stąd przez bór mieszany na wydmach, na skraj osiedla Zbójna Góra i dalej lasem na grzbiet wydmy. Dalej na skraj dużego torfowiska porośniętego lasem liściastym, zajmującego dno kotliny międzywydmowej. Wędrujemy krętą trasą, pograniczem torfowisk i wydm, malowniczym, typowym dla tych okolic pejzażem.

Mijamy krzyż brzozowy z tablicą poświęconą pamięci powstańców z 1863 r. oraz żołnierzom polskim z wojen w 1920 r. i 1939 r. Po ok. 7 km dochodzimy do torfowiska Biały Ług – najładniejszego z okolicznych torfowisk wysokich, przez większą część roku pokrytego wodą. Torfowiska wysokie powstają zazwyczaj w bezodpływowych zagłębieniach. Charakteryzują się ubogimi w składniki pokarmowe, bardzo kwaśnymi glebami. Stąd też odmienna, wyróżniająca je szata roślinna. Słowo „ług” jest wyrazem prasłowiańskim, oznaczającym bagno, mokradło. Również od słowa „biały” często tworzono nazwy bagien, np. Bieliny, Biele, Biławka; wiąże się to z bielejącą na mokradłach wodą, częstymi mgłami, kwiatami wełnianki, brzozami. Torfowisko Biały Ług było do niedawna eksploatowane. Projektowany jest tu rezerwat przyrody.
Według miejscowej tradycji nazwa wsi pochodzi albo od wiązów, które tu rosły w dużych ilościach, albo od więzów, kajdan, gdyż tu i w sąsiednich wsiach jakoby osadzano przestępców. W 1809 r. kwaterował tu ks. Józef Poniatowski.

W latach powstańczych i wojennych w okolicy Wiązowny miały miejsce liczne bitwy i potyczki. Na wydmach wznoszących się na zachód od miejscowości można odnaleźć szczątki hitlerowskiej linii obronnej. W Wiązownie znajduje się pałac neobarokowy Lubomirskich z I połowy XIX w., otoczony parkiem krajobrazowym. W parku rosną m. in. wspaniałe wysokie jesiony i dąb o obwodzie 557 cm. Na północ od pałacu, przy głównej ulicy, wzgórek uważany niesłusznie za grodzisko, na nim krzyż z 1859 r. Na wschodnim krańcu miejscowości warto zobaczyć zabytkowy kościół.

Szlak Wiązowna – Otwock Mlądz – Pogorzel Warszawska (ok. 6 km) – czerwony
Z centrum Wiązowny znaki czerwone prowadzą przez wieś i obok parkingu i karczmy nad rzeczkę Mienię a dalej jej lewym brzegiem, wąskimi ścieżkami. Rzeczka długości ok. 40 km ma źródła w Wysoczyźnie Siedleckiej, w okolicy Mińska Mazowieckiego. Poniżej Wiązowny przecina pasmo wysokich wydm przykrywających krawędź wysoczyzny, opadając ku dolinie Wisły. Ten fragment objęty jest ochroną w rezerwacie „Świder”. Mienia płynie głęboko wciętym korytem, mocno meandrując. Jej nazwa pochodzi zapewne od metalicznych błysków w nurcie /mieni się/, powodowanych przez podłoże obfitujące w rudę żelaza.

Po ok. 4 km, w Emowie – „Bartek Mazowiecki” – okazały 400-letni dąb szypułkowy (pomnik przyrody) o obwodzie 560 cm. W pobliżu pojedyncze zabudowania wsi Emów. Obecna nazwa została nadana w 1865 r. na cześć Emmy, córki hr. Maltzana, dawnego właściciela dóbr Wiązowna. Niedaleko – wieś Malcanów, w której w 1943r. był punkt zborny jednego z oddziałów „Kedywu”, warszawskiego okręgu AK. Stąd dokonywane były wypady bojowe. Po dalszych kilkuset metrach wieś Białek. Na północnej stronie drogi Dom Pracy Twórczej PAN „Mądralin” (dar warszawskiego szewca S. Hiszpańskiego dla Kasy im. J. Mianowskiego z przeznaczeniem na dom wypoczynkowy dla uczonych i literatów – 1922 r.)

Stąd już niedaleko do miejscowości Mlądz, której nazwa przychodzi od młyna, do niedawna jeszcze znajdującego się nieco poniżej mostu na rzece Świder. Autobusem można stąd dojechać do Otwocka i Warszawy.

Szlak Halinów – Wiązowna (ok. 10 km)
Szlak prowadzący drogą wśród zagajników. We wsi Konik Stary szlak przekracza szosę Terespol-Warszawa i kieruje się polną drogą na południe przez las z malowniczymi torfowiskami. Za lasem- -ponownie wśród pól – do Golicy i szosy Mińsk Mazowiecki- Józefów. Nad Mienią – pozostałości młyna i stawów rybnych. Końcowy odcinek szlaku prowadzi do klasycznego kościoła z 1788 r. w Wiązownie (dzieło Szymona Bogumiła Zuga). Według legendy wybudowano go w miejscu, w którym zatrzymały się woły ciągnące materiał na budowę. Wewnątrz obrazy: „Św. Wojciech” pędzla Wojciecha Gersona z 1855r., „Ukrzyżowanie”, prawdopodobnie autorstwa Antoniego Brodowskiego. Dzwonnica z XIX w. W otoczeniu stare sosny pospolite, o obwodach 360-400 cm (pomniki przyrody).

Szlak Wiązowna – Radość (ok. 10 km)
Szlak prowadzący przez tereny Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Po ok. 4 km – torfowisko Biały Ług. Dalej inne torfowiska. Najładniejsze, okresowo zmieniające się w spore jezioro, noszące nazwę Kaczego Ługu, jest miejscem lęgowym kaczek krzyżówek i innych ptaków wodnych. W pobliżu wysoka wydma zwana Zbójną Górą. Według legendy, swoją nazwę zawdzięcza gospodarzowi istniejącej tu kiedyś karczmy, który obrabowywał, a i często mordował swoich klientów. Następnie szlak wkracza w granice Warszawy prowadząc obok Domu Dziecka, a dalej wśród zagajników, pól, lasów oraz rzadkiej zabudowy jednorodzinnej. W centrum osiedla kościół z lat międzywojennych, zbudowany z inicjatywy Stowarzyszenia Miłośników Letniska Radość. Letnisko rozwinęło się na początku XX w. Nazwę wymyślił podobno przyjeżdżający tutaj na lato polski komik Antoni Fertner. Po II wojnie światowej Radość utraciła charakter letniskowy.

Wycieczki z biegiem Świdra
Trasa nie mająca sobie równych spośród wszystkich wycieczkowych tras podwarszawskich, wiodąca cały czas wzdłuż rzeki, chronionej w krajobrazowym rezerwacie przyrody „Świder”. Malownicze zakola, miejscami wysokie brzegi, w korycie liczne głazy, szypoty i wyspy. Większa część szlaku prowadzi wąskimi dróżkami, często pośród bujnej zieleni tworzącej niekiedy mroczne tunele w nadrzecznych lasach.
W Gliniance i Otwocku – zabytki architektury drewnianej. Szlak o znaczeniu ponadregionalnym, tylko dla pieszych, najładniejszy wiosną i latem. Możliwość skrócenia trasy lub podzielenia jej na 2-3 etapy.

Szlak Glinianka – Rudka (ok. 11 km)
Na tej trasie Świder mniej znany, bystro płynący wśród wysokich brzegów, o wodzie burzącej się na kamiennych progach. Początek szlaku w centrum Glinianki, obok drewnianego kościoła z poł. XVIII w. We wsi Izba Regionalna (tkactwo, wyposażenie wnętrz) prowadzona przez Koło Gospodyń Wiejskich. Centrum wsi stanowiło ongiś rynek miejski. Osada Gliniany (nazwa pochodzi od gliniastego podłoża rzeki) otrzymała w 1557 r. prawa miejskie jako Wawrzyńczewo, utraciła je jako Glinianka w 1820 r. Opodal kościoła stał w XVI.I w., kryty gontem, drewniany ratusz.

Opuszczamy wieś i udajemy się nad Świder. Morenowe głazy tworzą w korycie rzeki niewielkie progi, tzw. szypoty. Mijamy park podworski ze starym drzewostanem (dęby klony modrzewie/. Za nim-cmentarz z grobami żołnierzy polskich z lat 1920, 1939, 1944. Koło, wsi w 1863 r., stoczyli walkę powstańcy z oddziału Ziemomysła Kuczyka. Następny odcinek prowadzi szosa ku Woli Karczewskiej. Mijamy most na Świdrze i jazz, obok stary bór sosnowy i pętla autobusowa z dogodnymi połączeniami do Otwocka. Poniżej Woli Karczewskiej zaczyna się najpiękniejsza część doliny Świdra, który tworzy tutaj niezwykle malowniczy przełom. W korycie rzeki głazy,szypoty, miejscami podmyte brzegi, wysokie urwiska, bystry prąd. Dochodzimy do Złotego Kanionu – wąskiego jaru, w którym płynie struga Stok. Dalsza trasa nad Świdrem – cały czas lasem, miejscami wysokim brzegiem. Po przeciwnej stronie- widok na wzgórza w okolicy wsi Kopki. Obok działek letniskowych – miejsce wypoczynku (deszczochrony, stoły, ławy, kominek, studnia, parking, WC/. Ponowny powrót nad Świder. Po drodze mijamy stary młyn wodny, Adamówkę i chybotliwa kładka przechodzimy na druga stronę rzeki. Kolejne miejscowości na trasie to Wólka Mlądzka, a potem Rudka z ośrodkiem wypoczynkowo-turystycznym „Rudka” (noclegi, pole namiotowe, bar, sanitariaty), W II poł. XIX w. był tu młyn wodny i karczma z zajazdem. Przed 1939 r. kopano tu glinę. Urobek przewożono kolejka robocza do cegielni w Teklinie, której pozostałością jest staw, zwany dołami Goldmana (od nazwiska właściciela).
W 1863 r. na szosie oddział powstańców mjr Józefa Jankowskiego zaatakowali konwój carski prowadzący 140 Polaków wziętych „w sołdaty”, z których 40 zdołało zbiec (pamiątkowy krzyż przy szosie).

Szlak Rudka – Otwock (ok. 13 km)
Z Rudki szlak prowadzi na powrót ku rzece. Obok stawu (kwitną na nim grążele żółte) zaczyna się kolejny malowniczy odcinek. W korycie rzeki progi. głazów, wyspy, czasem można zobaczyć rzadkiego zimorodka. Dochodzimy do Mlądza (w 1958 r. został przyłączony do Otwocka). Nazwa, podobnie jak pobliskiej Wólki Mlądzkiej, pochodzi” od słowa „mlącki”, co oznaczało robotnika pracującego we młynie. Idąc wzdłuż Świdra, jego lewym brzegiem, napotkamy pozostałości młyna wodnego. Wąskie ścieżki, piękne pejzaże, na zakolach niewielkie piaszczyste urwiska. Następnie rzeka przecina pasmo wydm ciągnących się wzdłuż Wisły. Nazwa Świder nie pochodzi jednak – jak mniema się powszechnie – od jego krętego biegu „świdrującego” wydmy, lecz wywodzi się z praindoeuropejskiego rdzenia „sweld” oznaczającego pierwotnie wilgoć; w języku polskim rozwinął się on w „swid” i występuje często w nazwach tyczących wód otwartych. Następny odcinek szlaku prowadzi do Zamlądza, dzielnicy Otwocka. Stąd, przez bory sosnowe na Wydmie Świderskiej, docieramy do centrum miasta. Dalej, już w mieście Dęby Otwockie, chroniony jako pomnik przyrody, fragment lasu mieszanego z bogatą florą. Wkrótce potem modernistyczny kościół z lat 1930-32. Wewnątrz, w prawej bocznej kaplicy, obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, prawdopodobnie z XVIII w przywieziony ze Szwojczowa na Wołyniu. W otoczeniu szlaku liczne drewniane domy z początku XX w. z okresu rozwoju ośrodka leczniczego i letniskowego oraz neogotycka willa murowana z wieżyczką z ok. 1890 r.

 

Zabytki Archeologiczne w Gminie Wiązowna

 

Tabela ze spisami zabytków znajdujących się na terenie Gminy Wiązowna pod linkiem:

 

https://tuwiazowna.pl/zabytki/

Wiązowskie szklaki rowerowe - mapa

 

Szlak rowerowy w powiększeniu - kliknij tutaj

 

 

Ścieżki rowerowe, szlaki rowerowe, ścieżki biegowe, oraz najważniejsze punkty warte obejrzenia

Mapa w powiększeniu - kliknij tutaj

19.03.2024
<< >>
× Ta strona używa plików cookies. Dowiedz się o celach i zasadach ich wykorzystywania.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z ustawieniami swojej przeglądarki.